Ruim 55 miljoen jaar na zijn ontstaan, wordt onderzocht of het heel kleine plantje Azolla de aarde van het CO2-probleem kan verlossen. In het tv-programma Focus proberen wetenschappers deze vraag te beantwoorden. De uitzending is woensdag 3 oktober om 20.45 uur op NPO2.
Duurzaam veevoer
Deze drijvende kroosvaren Azolla wordt al in talrijke landen gebruikt als meststof en supplement in dierenvoeding. De eerste grote toepassing is in zicht: met dit zeer snel groeiende, eiwitrijke plantje kun je ook duurzaam veevoer maken. Hoe dat werkt, leggen wetenschappers van het NIOZ (Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee) en de Universiteit Utrecht uit in het tv-programma.
Ecologische impact van Azolla
Ecoloog Laura Moria laat Elisabeth zien dat Azolla een hardnekkig onkruid is.
De Nederlandse onderzoeker Henk Brinkhuis ontdekte tijdens een Noordpoolexpeditie in 2004 sporen van Azolla in oceaansedimenten. Dat was het teken dat het plantje onder diverse omstandigheden kan groeien. Vervolgens ging moleculair bioloog Henriëtte Schlupmann zich bezighouden met de groei- en reproductieprocessen van de kroosvaren.
“Het mooie aan Azolla is dat de plant geen stikstof nodig heeft om eiwitten te produceren, zoals de meeste andere planten”, zegt Schlupmann. “De plant haalt de stikstof gewoon uit de lucht, maar produceert drie keer zo veel eiwit als bijvoorbeeld maïs. Als we Azolla kunnen kweken als gewas heeft dat een enorme ecologische impact. We kunnen dan de import van soja (hoofdbestanddeel van dierenvoeding) drastisch verlagen.”
Lost Azolla het CO2-probleem op?
In Focus beaamt ecoloog Bas van de Riet dat de plant het nieuwe gewas van de toekomst kan worden. De grote mogelijkheden voor het drijvende kroosvarentje kunnen volgens hem worden ingezet tegen de grote uitstoot van CO2 in drooggelegde veenweidegebieden. Dan ligt een bredere inzetbaarheid van Azolla voor de hand.
In het tv-programma ontmoeten presentatoren Elisabeth van Nimwegen en Diederik Jekel ook Laura Moria, een aquatisch ecoloog, bij een sloot vol woekerende Azolla’s in Diemen. Zij beschouwt het ‘wonderplantje’ vooral als onkruid dat de sloot verstikt.