Dat elke etappe van de vierdaagse IVN-trektocht door Drenthe mooi is, staat buiten kijf. Wij hebben maar één dag dus moeten we kiezen. De meest voor de hand liggende keuze is wellicht de etappe door Nationaal Park Dwingelderveld, waar de natuur indrukwekkend is. Maar omdat mijn wandelmaatje Guido en ik daar wel vaker komen, besluiten we een andere etappe te kiezen. En wel de laatste, die start in Ruinen.

Tekst Marleen Poppen Foto’s Marleen Poppen en Guido Lek

Het eerste deel van de route gaat tussen weilanden door. Toch is het allesbehalve saai, omdat we over een pad lopen dat helemaal tussen de bomen ligt. Op een gegeven moment steken we de weg over en lopen we, alsof door het water aangetrokken, naar het eerste door bos omzoomde ven. Daar staat een bankje waar je heerlijk de omgeving in je kunt opnemen en kunt genieten van koffie uit je thermosfles. Wij stappen flink door en keuvelen gezellig over hoe leuk het is dat we dit mogen doen, dat we van wandelen eigenlijk ons werk zouden moeten maken. Een beetje ongemerkt laten we de weilanden achter ons en bevinden we ons zomaar ineens in een bos. Terwijl het steeds stiller wordt, houden we onze pas wat in en verstillen we zelf ook meer. Het bos omarmt ons. Even voelen we ons alleen op dit stukje aarde. Of juist niet: we horen het gezang van vogels – “hé luister, is dat een zwarte specht?” – en het ritselen van een kikkertje. En zouden we niet zomaar bespied kunnen worden door een wolf?