Op de grens van kalkrijke en kalkarme duingronden ligt Bergen aan Zee. Samen met Ruud de Raadt en Piet Singer, twee gidsen van IVN Natuureducatie, verkennen we over zes kilometer de kalkgrens in de late winternatuur.

De burgemeestersvrouw kijkt ons strak aan vanaf een voetstuk. Marie van Reenen-Völter (1854-1925) haar nalatenschap aan Bergen aan Zee is zodanig groot dat ze een standbeeld heeft verdiend. Met de meanderende Zeeweg, de vele hotels en koloniehuizen, het Vredeskerkje, de beroemde Bello-spoorlijn vanuit Alkmaar en het Parnassiapark met het Duinmuseum zette zij de badplaats op de kaart. Vanuit het dorp leidt een steile trap ons naar het Parnassiapark, dat naar het stervormige duinbloemetje vernoemd is. Er flitst een konijntje voorbij, dwars over het wandelpad. Het herinnert ons er meteen aan dat de natuur hier echt dichtbij is. We lopen over smalle paadjes, komen langs een waterpoel en laten het dorp achter ons zodra we het Engelse Veld betreden. Dit stukje natuur is van grote ecologische waarde: het ligt precies op de grens van kalkarm en kalkrijk duingebied.