We hebben zin in een hele dag buiten zijn, mijn goede vriendin en ik. Na dagen van regen straalt de zon weer aan een heldere hemel. Schapen krioelen ongestoord op plukjes grasland tussen het water en eenden slapen vreedzaam op de oevers. Alsof het er altijd al was, dat landschap van kleine eilandjes.

Na de eerste bochten van de zeventien kilometer die we voor de boeg hebben, doemen twee grote plassen op. Ze bedekken de hele breedte van het wandelpad. Behendig proberen we om de eerste plas heen te lopen. Tevergeefs, de modder kleeft aan onze schoenen. We lopen daarom maar gewoon recht door de tweede plas. Het is duidelijk: deze dag in Nationaal Park Zuid-Kennemerland is doordrenkt met water. Vanaf een slingerend dijkweggetje duiken we een klein bos in, waar het asfalt overgaat in een graspad en pony’s loslopen. Afdrukken van verschillende schoenzolen en hoeven in de natte aarde bewijzen dat het toch écht de juiste weg is om te volgen.