Pelgrimeren wordt steeds populairder. Maar wat is nu precies de charme van dagen, weken of zelfs maanden een pelgrimsroute wandelen? Buitenleven probeerde het uit op het Gelukkigerwijspad, een meerdaagse pelgrimsroute rond Amersfoort. “Ik voel me al wandelend een leuker mens worden.”

Tekst Corine Koolstra  

Nee, ik ben niet religieus en ik heb ook geen ernstig trauma te verwerken. Ben niet net gescheiden, heb geen geliefde verloren en zit niet in een tussenjaar. Allemaal redenen die mensen noemen, waarom ze een pelgrimstocht ondernemen. Toch sta ik hier. Bij de pelgrimsdeur van de Onze Lieve Vrouwetoren in Amersfoort, de start van het Gelukkigerwijspad, een meerdaagse pelgrimstocht rondom Amersfoort. Ik ga de route wandelen, omdat ik nieuwsgierig ben wat pelgrimeren zo bijzonder maakt.
Wilco Kruijswijk, bedenker van het pad, pelgrimeert al zeventien jaar. Trok naar Santiago de Compostela, pelgrimeerde in Japan, Turkije en Portugal, en heeft al zijn pelgrimservaring in deze route gestopt, “zodat het meer wordt dan alleen maar een wandeling van A naar B.” Een pelgrimstocht gaat volgens hem dieper. “Maar het is aan jou als individu hoe je dat invult.” Als pelgrim in spe heb ik van Wilco een pelgrimspakket ontvangen, dat naast de routegids onder andere allerlei spreukenkaarten bevat, waarmee je onderweg de diepte kunt ingaan. Ik heb het hele pakket in mijn rugzak gedaan, zodat ik de inhoud tijdens mijn tocht gedoseerd tot me kan nemen. Het pelgrimsinsigne van het Gelukkigerwijspad zit al wel op mijn rugzak als ik voorzichtig de pelgrimsdeur aanraak. De enorme bronzen deur toont een grote beeltenis van Maria, die haar grote mantel beschermend rond pelgrims van alle tijden houdt. Een mooi startpunt.