Ze leven van oorsprong alleen in Zuid-Amerika, maar sinds enkele jaren zijn alpaca’s ook in Europa immens populair en kun je er van alles mee doen: van een yogales en een high tea tussen de alpaca’s tot een wandeling met alpaca’s. Buitenleven maakte een strandwandeling met zes dieren en ontdekte dat wollige knuffeldieren ieder zo hun eigen karakter hebben.

Rennen met een alpaca

“Ik geef jou Alpha”, zegt Mara. “Die vindt de zee geweldig. Als haar poten het zand raken, begint ze meteen te rennen. Gewoon mee rennen!” Mara Houmes-Vlaander is eigenaresse van Alpacas Zeeland. De grijze Alpha, met haar betoverend blauwe ogen, rent voorop. Daarachter de rest van de alpacakudde: Aafje, Arenda, Amber, Ada en de kleine Bonne. De dieren stralen als hun poten het zeewater raken.

Start van de alpacaboerderij

“Mijn man wilde heel graag alpaca’s. Ik heb het jarenlang tegengehouden, omdat ik dacht dat het heel schuwe dieren waren”, vertelt Mara. “Uiteindelijk zijn we toch bij een fokker gaan kijken. Daar zagen we Aafje, een weesje dat steeds aan mijn vingers snuffelde. Het was een zorgenkindje, maar ik wílde haar gewoon meenemen. De fokker zei: ‘Dat kan, maar dan moet je er wel een zorgzame én een waakzame alpaca bij nemen om de kudde kloppend te maken’. Dat werden Ada en Arenda.” Alpha kwam er later bij, maar is overduidelijk de leider. Met een half oog houdt ze de andere dieren in de gaten. Vooral de jonge Amber, die Mara later ook als weesje kreeg, en Bonne, Alpha’s dochter. “Het is mooi om te zien hoe de dieren qua karakter verschillen”, zegt Mara. “Ada, Amber en Aafje zijn echte kroelkippen. Bij Arenda heeft het acht maanden geduurd voordat ik haar kon aaien.”

Wandelen aan zee

Het moet een bijzonder gezicht zijn: een kudde alpaca’s op het strand, rondscharrelend tussen de zandkastelen en verbaasd kijkende honden. Bij Mara ontstond het idee om met de dieren strandwandelingen te maken spontaan. “De dieren grazen zes tot acht uur. In Peru trekken ze daarvoor rond. Het leek ons daarom leuk met ze te gaan wandelen. We zijn eerst met ze door de duinen gaan lopen. Een beetje wandelspelen: bergje op, bergje af. Dat vonden ze superleuk, maar toen ze het strand en de zee zagen, werden ze pas echt enthousiast. Ze renden er in volle galop naartoe. Geweldig om te zien!”

Alpaca’s spugen soms ook

Het lopen met de alpaca’s gaat onverwacht goed. We zien hondenbezitters voorbijlopen die meer werk hebben aan hun huisdier. Maar achter die rustige kudde schuilen veel uren werk. Want alpaca’s trainen, betekent: geduld hebben. “Ik had ervaring met het trainen van honden. Die moet je soms stevig aanpakken. Bij alpaca’s heeft dat geen enkele zin. Soms ben ik weleens ongeduldig, druk of boos. Alpha pikt dat meteen op en gaat dan spugen. Ik heb ervan geleerd dat je bij jezelf moet zeggen: ik ben met de dieren bezig, dus ik doe nu niets anders”, legt Mara uit. “Sterker nog: als je dat doet, ga je tien stappen terug in de vertrouwensband. Je moet vooral positief trainen en alles stapje voor stapje doen. Het is heel vreemd: ik ben nog nooit zo druk geweest sinds ik de alpaca’s heb, maar ik was nog nooit zo rustig.”

Is wandelen met alpaca’s niet zielig?

In de media rijst geregeld de vraag of activiteiten ondernemen, zoals wandelen, met alpaca’s niet zielig is voor de dieren. Sarah Pesie, dierwetenschapper bij Stichting Dier & Recht: “Ik denk dat het probleem minder groot is dan de media ons soms doen geloven. De dieren zijn vrij duur, dus impulsaankopen vallen ten opzichte van andere huisdieren gelukkig mee.” Daar denkt Chantal Versleijen, van de Alpaca Association Benelux, anders over. “Een groeiende populariteit brengt vanzelfsprekend ook nadelen met zich mee. Het leidt bijvoorbeeld tot impulsaankopen en tot alpacahouders die weinig tot geen kennis hebben van alpaca’s. Een alpaca is een kuddedier en kan niet op een postzegelgazon achter de woning worden gehouden. Door goede adviezen te geven, proberen we als vereniging het welzijn van de alpaca’s te waarborgen.”

Tekst Corine Koolstra